Porady, pomysły, wskazówki Psi behawiorysta Z psem na codzień

Psy od wieków w naszej kulturze pełnią rolę stróżów i obrońców. Instynkt ochronny bywa u nich bardzo silny, zwłaszcza gdy w grę wchodzi obrona właściciela czy zasobów. Nic dziwnego, skoro od lat wykorzystywało się je właśnie do ochrony i obrony. Warczący, grożący pies to obraz, który może niepokoić, ale nie musi oznaczać agresji.

Kiedy Twój pupil zaczyna warczeć, wykazuje zachowania problematyczne lub wręcz agresywne w określonych sytuacjach, ważne jest zrozumienie przyczyn takiego zachowania. Pies może bronić opiekuna, ponieważ czuje się odpowiedzialny za Twoją ochronę. Pilnując jedzenia, miski, zabawki lub innych zasobów również przejawia naturalny instynkt. Czyżby więc broniący pies był oznaką skutecznego szkolenia? Niekoniecznie! Warczenie, grożenie czy agresja terytorialna często świadczą o lęku, stresie lub nadmiernej czujności zwierzęcia. Ignorowanie tych sygnałów może prowadzić do poważnych incydentów. Jak zapobiegać i właściwie reagować, gdy własny pies zaczyna warczeć? Jak oduczyć psa bronienia? Przeczytaj koniecznie ten artykuł!

Głęboko zakorzeniony instynkt ochronny często objawia się w sytuacjach, gdy pies czuje potrzebę obrony swojego opiekuna przed rzeczywistym lub wyimaginowanym zagrożeniem. Zachowanie grożące, warczenie czy nawet agresja to naturalny sposób, w jaki zwierzę sygnalizuje gotowość do obrony.

Przyczyny obrony zasobów mogą być różne:

  1. Obrona zasobów 
    Psy instynktownie bronią tego, co uważają za swoje zasoby, w tym również opiekunów. Obrona jedzenia, zabawek i swoich ludzi to jedne z częstszych przyczyn konsultacji z behawiorystą. Psy traktują swoich właścicieli jako cenny “zasób”, który należy chronić przed potencjalnymi zagrożeniami.
  2. Zachowanie grożące 
    Jeśli pies zinterpretuje jakieś zachowanie jako grożące jego opiekunowi, może zareagować bronieniem i warczeniem. Niekoniecznie musi to być rzeczywiste zagrożenie – wystarczy, że pies tak je odbiera.
  3. Silniejszy instynkt ochronny
    Niektóre rasy psów mają wyjątkowo rozwinięty instynkt ochronny, przez co są bardziej skłonne do bronienia swoich bliskich przed niebezpieczeństwem.
  4. Przyzwyczajenia i doświadczenia 
    Psy, które wcześniej musiały bronić opiekunów lub zostały do tego przyzwyczajone, będą kontynuować takie zachowanie. Zachowanie psa może wynikać z przeszłych doświadczeń, treningu.
  5. Relacja z opiekunem
    Silna więź i przywiązanie psa do opiekuna może sprawić, że będzie on bardziej skłonny do jego obrony przed potencjalnymi zagrożeniami.

Aby zapobiegać takim zachowaniom, ważne jest wczesne szkolenie psa, budowanie właściwej relacji opartej na zaufaniu oraz unikanie sytuacji, które mogą powodować u niego stres lub niepewność. Pomoc specjalisty – behawiorysty lub trenera – jest często niezbędna.

Gdy nasz pies zaczyna warczeć, szczekać i wykazywać zachowania agresywne, ważne jest zrozumienie przyczyn tego problemu. Agresja u psów może mieć podłoże terytorialne lub wynikać z lęku.

W przypadku agresji terytorialnej, pies broniący swojego terytorium i zasobów zaczyna grozić innemu zwierzęciu lub człowiekowi. Wyraźnie pilnuje jedzenia, miski, zabawek czy legowiska jako “swojej własności”. Gdy ktoś zbliża się do tych cennych dla niego przedmiotów, zaczyna warczeć ostrzegawczo. To naturalna reakcja wynikająca z instynktu obrony zasobów.

Z drugiej strony, nierzadko agresywne zachowanie psa ma źródło w lęku i strachu. Pies może wykazywać agresję lękową w określonych sytuacjach, które wzbudzają w nim niepokój. Może to być reakcja na niektóre dźwięki, obecność obcych ludzi, a nawet na interakcje z dziećmi. Wówczas zwierzę nie broni zasobów, a po prostu czuje się zagrożone i reaguje w obronie własnej.

Rozróżnienie, czy mamy do czynienia z agresją terytorialną, czy lękową pozwoli na odpowiednie zareagowanie. W przypadku broniącego zasobów psa, kluczowe jest jasne określenie granic i oduczenie błędnych wzorców zachowania. Przy agresji lękowej nacisk położony jest na zmniejszenie stresu i budowanie pewności u zwierzęcia.

Niezależnie od przyczyny, zachowania agresywne nigdy nie powinny być ignorowane, ponieważ mogą przerodzić się w poważne problemy.

Nieleczona agresja u psa może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji zarówno dla samego zwierzęcia, jak i dla ludzi wokół niego. Ważne jest, aby zrozumieć, że agresywne zachowania mają swoje korzenie emocjonalne i często wynikają z lęku, niepewności czy traumatycznych doświadczeń. Ignorowanie tych problemów tylko pogłębia stres psa i może eskalować jego agresję.

Dlatego też stworzyliśmy kurs “Terapia psów agresywnych”, aby pomóc opiekunom zrozumieć i skutecznie radzić sobie z agresją u swoich psów. Kurs ten jest owocem wieloletnich doświadczeń Piotra Wojtków, który przez lata pracy z psami agresywnymi opracował metody pozwalające na efektywną i humanitarną terapię.

Sygnały stresu u psów są często subtelne, ale niezwykle ważne do rozpoznania. Opiekunowie psów powinni być na nie szczególnie wyczuleni. Zignorowanie ich może bowiem doprowadzić do eskalacji problematycznych zachowań, takich jak warczenie, zachowania grożące, a nawet agresja. Jednym z pierwszych oznak stresu jest oblizywanie nosa i warg przez psa. Pies może też zacząć szczekać lub wykazywać zmiany w swoim typowym zachowaniu – zastygać w bezruchu, unikać kontaktu wzrokowego czy przybierać postawę obronną lub gotową do ucieczki. Kolejnym sygnałem są zachowania rozładowujące napięcie, jak intensywne lizanie lub drapanie się. Fizycznie widoczne mogą być również przyspieszony oddech, przyspieszone bicie serca, drżenie ciała dyszenie, ślinienie się.

Skrajną formą lęku jest właśnie reakcja ucieczki bądź zachowania grożące – warczenie, szczerzenie zębów. Pies czuje się wtedy bardzo zaniepokojony i gotowy jest bronić siebie lub swoich zasobów przed zagrożeniem.

Zachowania agresywne u psów, takie jak warczenie, grożenie przy misce z jedzeniem, pokazywanie zębów czy ostrzegawcze szczekanie psa, często mają swoje źródło w instynkcie obrony zasobów. Broniący pies pilnuje tego, co uważa za wartościowe i cenne – miski z jedzeniem, zabawek, legowiska czy opiekuna. Reaguje w ten sposób, chcąc obronić zasób wart zachodu przed potencjalnym odebraniem.

Niezależnie od źródła tych zachowań, są one niepożądane i wymagają skutecznej interwencji. Ignorowanie warczącego, agresywnego psa na pewno nie rozwiąże problemu. Kluczem do sukcesu jest tutaj zbudowanie relacji opartej na zaufaniu, dzięki której pies poczuje się bezpiecznie i zrozumie, że podczas oddawania zabawki czy gryzaka, nie spotka go żadna kara.

Już od początku warto uczyć psa haseł “zostaw” czy “puść” z użyciem pozytywnych wzmocnień, czyli smakołyków i pochwał. Pies uczy się, że rezygnacja z bronionego przedmiotu nie tylko nie jest źródłem stresu, ale wręcz prowadzi do nagrody. Kolejnym krokiem jest stopniowe przyzwyczajanie pupila do zbliżania się ludzkich rąk do jego “skarbu”, przy jednoczesnym nagradzaniu smakołykami.

Proces oduczania powinien opierać się na stopniowym przyzwyczajaniu psa do bodźców, które wywołują u niego chęć bronienia. Systematyczne nagradzanie za spokój i opanowanie w takich okolicznościach pozwoli z czasem wyeliminować niepożądane reakcje. Bardzo ważne jest również, aby nie prowokować zachowań obronnych u psa poprzez wrogie gesty, krzyki itd.

W trudniejszych przypadkach warto rozważyć pomoc profesjonalnego trenera psów, zoopsychologa lub behawiorysty. Specjaliści pomogą zrozumieć podłoże problemu, a także wypracują skuteczny i bezpieczny plan szkolenia oparty na pozytywnym wzmocnieniu. Pamiętaj, aby absolutnie nie karać psa – to tylko pogłębi strach i niepewność, a co za tym idzie – jego chęć do bronienia opiekuna lub zasobów.

Cierpliwość, wytrwałość i pozytywne wzmocnienia to klucz do sukcesu w procesie oduczania psa broniących zachowań. Wymaga to czasu i determinacji, ale pozwala na trwałe i bezstresowe wyeliminowanie niepożądanych oznak agresji i pilnowania własnych “skarbów”. Dzięki temu pies przestanie grozić i warczeć, a domowa atmosfera będzie przyjemniejsza dla wszystkich domowników.

Warczenie, grożenie czy agresja terytorialna to często efekt instynktu ochronnego lub lęku psa przed utratą zasobów. Kluczowe jest zrozumienie przyczyn tych zachowań i ich eliminacja, zamiast karania zwierzęcia. Pomoc specjalisty – bechawiorysty lub trenera psów – pozwoli zidentyfikować źródło problemu i wypracować plan oparty na pozytywnych wzmocnieniach. Nauka komend oraz budowanie relacji ze spokojem i cierpliwością to droga do sukcesu. Dzięki właściwemu podejściu pies przestanie grozić i wykazywać agresję. Zamiast tego będzie opanowany, a więź z nim przyjemniejsza dla całej rodziny.

Podziel się Facebook