Najczęstsze błędy właścicieli psów z dużym instynktem łowieckim i jak ich unikać

Czy Twój pies ma w sobie duszę łowcy? Być może zauważyłeś, że z niezwykłą pasją goni za ptakami w parku lub niestrudzenie tropi zapachy podczas spacerów? Te zachowania łowieckie psa to nie kaprys – to głęboko zakorzeniony instynkt, który przez wieki kształtował się u wielu ras. Życie z psem o silnym instynkcie łowieckim może być nie lada wyzwaniem dla opiekunów psów.

Niezależnie od tego, czy masz w domu energicznego spaniela, zwinnego jack russel terriera, czy może majestatycznego pointera, zrozumienie i odpowiednie kierowanie instynktem łowieckim Twojego pupila jest konieczne by żyło wam się dobrze. Niestety, większość opiekunów psów popełnia pewne błędy w wychowaniu psów z dużym instynktem łowieckim, często nieświadomie frustrując swojego czworonoga lub wzmacniając niepożądane zachowania.

Czym jest instynkt łowiecki i łańcuch łowiecki?

Instynkt łowiecki od wieków intryguje zarówno naukowców, jak i zwykłych właścicieli psów. Jest to głęboko zakorzeniony, wrodzony zestaw zachowań, który kształtował się przez tysiące lat ewolucji, począwszy od wilczych przodków naszych domowych pupili. Instynkt łowiecki psa to nie tylko prosta chęć gonienia za poruszającymi się obiektami – to skomplikowany i wieloetapowy proces, często nazywany łańcuchem łowieckim.

Łańcuch łowiecki obejmuje szereg skoordynowanych działań, które w naturze prowadziłyby do schwytania zdobyczy. Zaczyna się od czujnej obserwacji otoczenia, przez wypatrywanie potencjalnej ofiary, skradanie się, pościg, aż po samo schwytanie oraz ewentualne uśmiercenie i rozszarpanie zdobyczy. U współczesnych psów domowych te zachowania łowieckie mogą przejawiać się w różnorodny sposób, często modyfikowane przez selektywną hodowlę i współczesne warunki życia.

Nawet psy, które nie zostały pierwotnie wyhodowane do polowań, często przejawiają te pradawne skłonności. Możemy to obserwować w ich codziennych zachowaniach – od intensywnego zainteresowania małymi, poruszającymi się obiektami, przez entuzjastyczne gonienie za piłkami, aż po zabawę w szarpanie, która imituje rozszarpywanie zdobyczy.

Zrozumienie, że instynkt łowiecki to naturalna i nieodłączna część psiej natury, pozwala to nie tylko lepiej interpretować zachowanie swojego czworonoga, ale także odpowiednio kierować jego energią i potrzebami. Ignorowanie lub próby całkowitego stłumienia tego instynktu mogą prowadzić do frustracji psa, co z kolei może skutkować problemami behawioralnymi.

Psy myśliwskie, czyli jakie?

Psy myśliwskie to zróżnicowana grupa ras, które zostały wyhodowane specjalnie do wspomagania człowieka podczas polowań. Charakteryzują się one szczególnie silnym instynktem łowieckim, który przejawia się w ich zachowaniu i predyspozycjach. Do tej grupy zaliczamy wiele popularnych ras, każda z nich specjalizuje się w różnych aspektach łowiectwa.

Spaniele, na przykład, słyną z umiejętności wypłaszania zwierzyny z gęstych zarośli. Ich energiczne zachowanie i nieustępliwość w przeczesywaniu terenu czynią je niezastąpionymi pomocnikami w polowaniach na ptactwo. Z kolei pointery, jak sama nazwa wskazuje, specjalizują się we wskazywaniu położenia zwierzyny. Ich charakterystyczna poza, z wyciągniętym pyskiem i uniesioną łapą, jest wizualnym sygnałem dla myśliwego o obecności potencjalnej zdobyczy.

Psy aportujące, takie jak labradory czy golden retrievery, są mistrzami w przynoszeniu upolowanej zwierzyny. Ich miękkie szczęki pozwalają na delikatne podnoszenie zdobyczy bez uszkodzenia jej. Te rasy często wykorzystuje się również w zabawach w aport, co jest doskonałym sposobem na zaspokojenie ich instynktu łowieckiego w warunkach domowych.

Nie można zapomnieć o psach gończych, takich jak beagle czy bloodhound, które wykorzystują swój niezwykły zmysł węchu do tropienia zwierzyny. Ich wytrwałość w podążaniu za zapachem jest imponująca i stanowi kluczowy element w niektórych rodzajach polowań.

Oczywiście, nie możemy pominąć terierów. Aktualnie często towarzyszące ludziom w miastach, pierwotnie zostały wyhodowane do polowania na małe zwierzęta. Rasy takie jak jack russell terrier czy west highland white terrier słyną ze swojej zwinności i szybkości reakcji, co czyniło je idealnymi do polowania na lisy czy szczury. Charakteryzują się niezwykle silnym instynktem łowieckim, zaciętością, które przejawiają się w ich codziennym zachowaniu. Psy te są znane z energii, determinacji i odwagi. Ich instynkt często objawia się poprzez intensywne kopanie, nieustanne poszukiwanie “zdobyczy” oraz zamiłowanie do zabawy w szarpanie.

Warto wspomnieć również o psach zaganiających, takich jak border collie czy owczarki australijskie. Chociaż pierwotnie były hodowane do pracy z trzodą, ich instynkt łowiecki został przekształcony w zachowania zaganiające. Te psy mają niezwykłą zdolność do kontrolowania ruchu innych zwierząt, co może być postrzegane jako zmodyfikowana forma zachowań łowieckich.

Niezależnie od konkretnej specjalizacji, wszystkie psy łowieckie charakteryzują się wysoką inteligencją, energią i potrzebą pracy. Ich silny instynkt łowiecki wymaga odpowiedniego ukierunkowania, zwłaszcza gdy żyją jako psy domowe. Właściciele tych ras muszą być świadomi, że ich pupile posiadają instynkt łowiecki na wysokim poziomie i potrzebują dużo aktywności fizycznej oraz umysłowej.

Najczęstsze błędy właścicieli psów

Najczęściej popełniane błędy przez właścicieli psów z silnym instynktem łowieckim często wynikają z niezrozumienia lub niedoceniania natury ich czworonożnych przyjaciół. Jednym z podstawowych błędów jest ignorowanie faktu, że pies posiada instynkt łowiecki, który jest integralną częścią jego osobowości. Wielu opiekunów psów próbuje całkowicie stłumić te naturalne skłonności, co może prowadzić do frustracji i problemów behawioralnych u zwierzęcia.

Kolejnym częstym błędem jest nieodpowiednie podejście do zabawy. Niektórzy właściciele, chcąc zaspokoić potrzeby swojego psa, nieświadomie wzmacniają niepożądane zachowania. Niekontrolowane zabawy w aport mogą nadmiernie pobudzać instynkt łowiecki psa, co może skutkować problemami z posłuszeństwem podczas spacerów.

Brak konsekwencji w szkoleniu to kolejny poważny błąd. Psy z silnym instynktem łowieckim, takie jak spaniele, pointery czy teriery, wymagają szczególnie starannego i konsekwentnego podejścia do szkolenia posłuszeństwa. Wielu właścicieli psów popełnia błąd, pozwalając swojemu pupilowi na określone zachowania w jednej sytuacji, a zabraniając ich w innej, co prowadzi do dezorientacji zwierzęcia.

Innym powszechnym błędem jest nieumiejętność rozpoznawania i reagowania na sygnały stresu u psa. Psy z silnym instynktem łowieckim mogą łatwo się przeciążyć w środowisku bogatym w bodźce, co może prowadzić do nadreaktywności lub agresji.

Wreszcie, wielu opiekunów psów nie rozumie, że instynkt łowiecki występuje w różnym natężeniu u różnych ras i osobników. To, co działa w przypadku jednego psa, może być nieodpowiednie dla innego. Brak indywidualnego podejścia i dostosowania metod szkoleniowych do konkretnego psa jest poważnym błędem.

“On tylko goni zwierzęta w lesie“

Pogoń za dziką zwierzyną jest dla psów niezwykle samonagradzająca, co wynika bezpośrednio z ich głęboko zakorzenionego instynktu łowieckiego. Gdy pies goni zająca, sarnę czy innego dzikiego zwierza, doświadcza intensywnego przypływu adrenaliny i endorfin, co prowadzi do uczucia euforii. Ten naturalny “haj” jest tak silny, że pies często ignoruje wszystko inne, w tym wołanie właściciela. Każdy etap pościgu – od wypatrzenia ofiary, przez pogoń, aż po ewentualne złapanie – stymuluje ośrodki przyjemności w psim mózgu, co sprawia, że zachowanie to jest niezwykle trudne do wyeliminowania.

Jednakże, właściciele psów muszą zdawać sobie sprawę, że pozwalanie na takie zachowanie jest wyjątkowo niebezpieczne. Pies w pogoni może oddalić się na znaczną odległość, narażając się na zgubienie, wypadek drogowy czy konfrontację z innymi, potencjalnie agresywnymi zwierzętami. Ponadto, pościg za dziką zwierzyną może prowadzić do jej zranienia lub śmierci, co jest nie tylko nieetyczne, ale również nielegalne. Psy gończe czy inne rasy o silnym instynkcie łowieckim mogą być szczególnie skłonne do takiego zachowania, dlatego ich właściciele powinni być wyjątkowo czujni i odpowiedzialni. Warto pamiętać, że puszczanie psa bez kontroli w lesie jest nielegalne i karalne!

Uwaga na aportowanie!

Zabawa w aport, choć powszechnie uważana za doskonałą formę aktywności dla psów, może w niektórych przypadkach przynieść więcej szkody niż pożytku. Nieograniczona i niekontrolowana zabawa w aport może nadmiernie stymulować i wzmacniać instynkt łowiecki psa. Dla psów myśliwskich, takich jak labradory czy spaniele, ciągłe rzucanie i przynoszenie przedmiotu może imitować polowanie, co prowadzi do nadmiernego pobudzenia. W rezultacie, pies może mieć trudności z wyciszeniem się po zabawie, co może skutkować problemami z koncentracją i posłuszeństwem w innych sytuacjach. Ponadto, intensywna zabawa w aport może prowadzić do obsesyjnych zachowań. Niektóre psy stają się tak skoncentrowane na piłce czy innym aporcie, że tracą zainteresowanie innymi formami aktywności czy interakcji.

Nie oznacza to jednak, że należy całkowicie zrezygnować z zabawy w aport. O czym warto pamiętać?

• Ograniczaj czas zabawy – krótsze, ale częstsze sesje są lepsze niż jedna długa.
• Zmieniaj rodzaje aktywności – przeplataj aport z innymi formami zabawy czy treningu.
• Ucz psa oddawania aportu na hasło – to pomoże kontrolować intensywność zabawy.
• Obserwuj swojego psa – jeśli zauważysz oznaki nadmiernego pobudzenia zakończ zabawę.

Jak oduczyć zachowań łowieckich?

Choć instynkt ten jest głęboko zakorzeniony w naturze psa, możemy skutecznie ograniczyć jego przejawy, zapewniając psu alternatywne formy zaspokojenia swoich potrzeb.

Budowanie silnej więzi jest pierwszym i najważniejszym krokiem. Kiedy pies czuje się bezpiecznie i ma zaufanie do swojego opiekuna, jest bardziej skłonny do współpracy. Regularne wspólne spędzanie czasu, zabawy i pieszczoty wzmacniają więź i sprawiają, że pies chętniej słucha nas.

Szkolenie i trening to kolejny ważny element. Regularne treningi, oparte na pozytywnym wzmocnieniu, pomagają psu nauczyć się pożądanych zachowań i powiązać je z nagrodą. Nagradzając psa za ignorowanie innych zwierząt czy przychodzenie na zawołanie, wzmacniamy te zachowania i czyni je bardziej atrakcyjnymi niż polowanie. Warto też przyłożyć się do treningu przywołania i przywołania awaryjnego.

Zmęczenie fizyczne i psychiczne jest równie ważne. Aktywności fizyczne, takie jak długie spacery, zabawy czy sport, pozwalają psu wyładować nadmiar energii i zmniejszają jego pobudzenie. Równie istotna jest stymulacja mentalna, którą zapewniają różnego rodzaju zabawki, łamigłówki i trening. Zajęty umysł to mniej myśli o polowaniu.

Socjalizacja psa, czyli przyzwyczajanie go do różnych środowisk i sytuacji, jest kolejnym ważnym aspektem. Dzięki niej pies uczy się, że świat jest bezpieczny, a ludzie są jego przyjaciółmi. Regularne spotkania z innymi psami, wizyty w różnych miejscach i uczestnictwo w zajęciach dla psów pomagają zbudować pewność siebie i zmniejszyć lęk, który często towarzyszy psom z silnym instynktem łowieckim.

Idealne aktywności dla psów z dużym instynktem łowieckim

Każdy pies potrzebuje aktywnośći. Zwierzaki z dużym instynktem łowiecki także, ale ich zabawa powinna być odpowiednio dobrana. Jak bawić się z takimi psami? Viktoria Niewrzela, zoopsycholożka i behawiorystka podpowiada: “Dla psów z silnym instynktem łowieckim wartościowe będą zabawy, które będą realizowały różne elementy łańcucha łowieckiego, dzięki czemu pies będzie mógł prezentować zachowania łowcze w sposób bezpieczny i akceptowalny. Zaczynając od poszukiwania często związanego z użyciem nosa, gdzie możemy ukrywać psu zarówno jedzenie jak i zabawki czy nawet różne inne przedmioty, które będzie miał za zadanie „wytropić” i znaleźć, przez obserwację i pogoń, które możemy proponować poprzez zabawy z zabawkami, które przed psem uciekają – czy to rzucone, czy ciągnięte przez opiekuna, po uchwycenie i szarpanie aż po rozrywanie czy nawet konsumpcję.”

Psy myśliwskie, obdarzone wrodzonym instynktem łowieckim, to niezwykłe zwierzęta, które potrzebują odpowiedniej stymulacji. Dzięki różnorodnym aktywnościom możemy zaspokoić ich naturalne potrzeby, wzmocnić więź między psem a opiekunem oraz poprawić jakość życia zarówno psa, jak i jego właściciela. Aktywności takie jak dummy, nosework czy frisbee pozwalają psom na pełne wykorzystanie swoich zmysłów i umiejętności. Jakimi sportami warto się przyjżeć szczególnie?

• Dla aporterów świetną propozycją jest dummy. Dummy to zazwyczaj wykonany z materiału, gumy lub plastiku przedmiot, który naśladuje wyglądem i wagą ptaka łownego lub innej zdobyczy. Sport polega na aportowaniu tego przedmiotu, doskonale rozwija zmysły i wytrzymałość psa.
• Nosework, z kolei, to sport polegający na wyszukiwaniu ukrytych zapachów, który świetnie stymuluje nos psa i sprawia mu ogromną przyjemność. Frisbee to dynamiczna zabawa, która pozwala psu na szybkie bieganie i skakanie, zaspokajając jego potrzebę ruchu.
• Agility, canicross czy obedience to kolejne dyscypliny, które mogą być świetną alternatywą dla psów myśliwskich. Agility wymaga od psa zwinności, szybkości i precyzji, a także doskonałej współpracy z przewodnikiem.
• Canicross, czyli bieg z psem, to doskonała aktywność dla psów, które lubią biegać i mają dużo energii.
• Obedience, choć kojarzy się głównie z owczarkami, może być również przydatne dla psów myśliwskich, ucząc je podstawowych komend i poprawiając ich koncentrację.
• Tropienie to aktywność, która pozwala psu na wykorzystanie swojego zmysłu węchu do śledzenia tropu. Jest to nie tylko świetna zabawa, ale także doskonały trening dla nosa psa.

Ważne jest, aby dostosować rodzaj aktywności do indywidualnych predyspozycji i temperamentu psa. Niektóre psy będą bardziej zainteresowane pracą nosem, inne z kolei będą preferować aktywności fizyczne. Regularne ćwiczenia nie tylko zapewniają psu dobrą kondycję fizyczną, ale także pozytywnie wpływają na jego samopoczucie i redukują ryzyko wystąpienia problemów behawioralnych. Pamiętajmy, że najważniejsze jest, aby aktywności były dla psa przyjemnością.

Zrozumieć instynkt łowiecki

Życie z psem o silnym instynkcie łowieckim może być wymagające, ale również pełne satysfakcji. Zrozumienie i respektowanie naturalnych skłonności naszego czworonoga, a także ich odpowiednie ukierunkowanie poprzez dobrze dobrane aktywności i konsekwentne szkolenie, pozwala na stworzeniedobrej relacji a nawet osiąganie znaczących sukcesów w sporcie! Dzięki właściwemu podejściu możemy spełnić potrzeby naszych psów, jednocześnie budując z nimi silną więź opartą na zaufaniu i współpracy.